Αγάπη

Τόσα ερωτικά ποιήματα και τόσο λίγα να χωρέσουν την αγάπη που φύλαγαν μέσα τους τα λουλουδάκια ετούτα. 

Κι όπως με κοιταζες γλυκά, προτού να μου τα δώσεις,

αγάπη μου εσύ, 

έμοιασε για πρώτη φορά ο χρόνος και ο χώρος μεταξύ μας απέραντος.

Σε αγαπώ, με τόσο κόπο, με τόση ελπίδα, που άλλοτε δε φανταζομουν πως έτσι αγαπιούνται οι άνθρωποι σαν λεν πως αγαπιούνται.

Στην αγάπη σου θεραπεύονται όλα τα βάσανα, του κόσμου και δικά μου.

Όταν με κρατάς εσύ στα χέρια σου, μπορώ και πάλι να ονειρεύομαι πως σε τούτο τον κόσμο, αφού εμείς ανταμώσαμε καλέ μου, υπάρχει πάντα χώρος για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Πέρασμα πέραν της Πειραιώς

Η ζωή που ζω δεν είναι η κανονική.

Απο πίσω έχει μια θάλασσα και ένα σπίτι μικρό.

Έχει έναν ίσκιο και μια απέραντη ησυχία.

Εκεί βγάζω τα μεσημέρια που τα τρυπάνια και οι α(σ)ττικοί ήχοι διακορευουν το είναι μου.

Εκεί μάλλον, περνάω όλη την ημέρα, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς αντέχω ακόμα να ζω τη ζωή που ζω.

Τις νύχτες κοιμάμαι και η κοιλιά μου κοιτάζει τον έναστρο ουρανό. Και κάτι λένε μεταξύ τους, σε κάποιον αστερισμό δίνω τα χάδια μου και η καρδιά μου ζεσταίνεται.

Έτσι κάπως γίνεται, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται. 

Πρώτο γράμμα

Αναπνέοντας κάπου κοντά σου
είναι λες και πίνω τον πιο παλιό καφέ
σε μια ψάθινη πολυκαθισμένη καρέκλα
σε ένα τραπέζι χαραγμένο απ'τους καιρούς
και γύρω κάνει μια πρωινή ησυχία.

Περπατώντας πλάι σου
είναι σα να είμαι σε νησί, Ιούνη μήνα
και κοιτάζω τη θάλασσα κι εκείνη μου επιστέφει πίσω την εμπιστοσύνη.

Ο κόσμος κοιμάται ακόμα και ο ήλιος είναι ακόμα δικός μας.

Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάζοντας τον τρόπο που μιλάμε.Θα βάλουμε στη γλώσσα περισσότερο αισθάνομαι κι έτσι το φοβάμαι κάνοντας παρέες θα ξεχαστεί.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο ξεκινώντας από το Α.

Ελεύθερος ο Άνθρωπος

Ελεύθερα να ανοίγεις τα φτερά σου και να πετάς.

Ελεύθερα να πατάς στη γη.

Δεν είναι η ελευθερία να την περιφέρεις. Είναι να τη διεκδικείς, μα και να είσαι άξιος για να σου δοθεί.

Να επιλέγεις κάθε μέρα, δίχως ο φόβος να σε καθορίζει.

Να παίρνεις την ευθύνη στο σήμερα, μα κοιτώντας το αιώνιο.

Να αντικρίζεις κάθε μέρα την επιλογή σου και να μπορείς να στέκεσαι μπροστά της όρθιος.

Να κοιμάσαι το βράδυ με τη σκέψη πως έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες.

Να μπορείς να κοιτάξεις ένα παιδί (όχι το παιδί σου) στα μάτια για ώρα χωρίς να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού από ντροπή.

Να είσαι ελεύθερος. Να είσαι συνειδητός. Ό,τι σε πλήγωσε μην το κάνεις όπλο. Κάνε το εφόδιο.

Να μην ρίχνεις το βάρος στον διπλανό σου, αν η επιλογή σου δεν τα 'φερε καταπώς ήθελες.

Να είσαι εκεί, να ξαναρίξεις τα ζάρια.

Post Human Love (short self-quarantine film)

link 

Τραγουδάκι

Ανά(σ)ταση

Πέρισυ στο νησί. Μία Ανάσταση για όλους, και οι δύο λόφοι ενωμένοι. Διαχωρισμός κι απόσταση άγνωστες λέξεις. Αγκαλιές γύρω παντού κι εγώ μόνη μέσα στο πλήθος. Μόνη μα και αντάμα. Δεν πονάνε το σώμα να κάνει διάλογο με το νου και η ψυχή δεν είχε πονέσει ακόμα. Λουκούμι το ταξίδι στη Σύρα. Ανάταση μέσα σε μια ανάσταση που μύριζε μπαρούτι.