των Αγίων Depon

Depon ημέρα 1η

pedon? Συνεχίζεται το νεφελώδες ταξίδι στις δαιδαλώδεις διαδρομές του πονεμένου μυαλού μου. Πόνος - πριόνι. Να αγγίζω το κρανίο μου και να είναι εκεί ολόκληρο όμως ένας ήχος και ο πόνος να με διαβεβαιώνει πως δεν είναι εκεί, πως έγινε δυο κομμάτια. Αλλού το πάνω αλλού το κάτω. Και ενδιάμεσα..Αέρας. Ησυχία. Φως.

Depon ημέρα 2η

Εφιαλτική νύχτα πέρασα και εγώ. Όχι μόνο οι παθόντες, εξ ονόματος των οποίων μιλούν οι δημοσιογράφοι κάθε βράδυ στις ειδήσεις των ατελείωτων 9.. Το κρανίο τώρα ολόκληρο. Και να βάλλεται από παντού με γρονθοκοπήματα και σφυριές. Πεδίο εξασκήσεως των πρώτων σφυρηλατήσεων το μέτωπό μου. Και στη βάση του; Βάση πολέμου. Μεταξύ της δεξιάς και της αριστερής μεριάς. Δηλαδή.. Όπως πάντα και παντού.. Έτσι και σε ένα μικρό κρανίο..

έφαγα πολύ και μπούκωσα

αυτή τη φορά θα ταξίδευα. Ήταν επιτακτική ανάγκη, εσωτερική διαταγή και συμπαντική συνωμοσία. Θα ταξίδευα αρχικά νοητά και εν συνεχεία..Θα με οδηγούσε ο δρόμος. Ο δρόμος πάντα κάπου με βγάζει. Του έχω εμπιστοσύνη. Και να 'μαι τώρα να φτύνω από την αποβάθρα, λίγο πριν σημάνει η επιβίβαση.. 

Ενάντια στο ήθος και την προσωπική μου καλλιέπεια και καλλιέργεια.. " Εσύ..; ", θα έλεγε ο κύριος Χ., παλαιός φίλος των γονέων μου, ξεχασμένος και αυτός μέσα σε αδιάκοπο ταξίδι προς την παιδική του ηλικία.. Εγώ λοιπόν, βρέθηκα να φτύνω αυτά που μπούκωσα σα μαρουλόφυλλα, αυτά που παράφαγα και τώρα θα έπρεπε να αποβληθούν. 

Η ίδια αηδία και μηδενική ανοχή προς τη μηδενική ευγένια και ανύπαρκτη παιδεία πάλι.. Πάλι αυτές οι δύο εγκάρδιες και άσπλαχνες φίλες με επισκέφθηκαν δις τούτη τη φορά και πιο αποφασισμένες και ανήθικες από ποτέ.. Αλλά ποιός θα κάτσει να ασχοληθεί με τα σάπια φρούτα.. Ακόμη και όταν ψάχνω στα σκουπίδια, η μυρωδιά της σήψης μού ξυνίζει τον ουρανίσκο..

Αποχαιρετώντας λοιπόν τα τελευταία τσιμπουροειδή απόβλητα..χοπ!
Το Τρένο σήμανε την αναχώρηση.
Αυτοί που μείναμε..; Μα θα έχουμε τόσο χρόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να τα κουβεντιάσουμε αγαπητοί μου.. Και αν όχι τότε, σίγουρα στον επόμενο σταθμό μας περιμένουν τόσοι νέοι τόποι. Τόση ομορφιά και τόσο φως πως να το κρύψεις μέσα σε αποσκευές.. 

Καλό ταξίδι!