Αναπνέοντας κάπου κοντά σου
είναι λες και πίνω τον πιο παλιό καφέ
σε μια ψάθινη πολυκαθισμένη καρέκλα
σε ένα τραπέζι χαραγμένο απ'τους καιρούς
και γύρω κάνει μια πρωινή ησυχία.
είναι λες και πίνω τον πιο παλιό καφέ
σε μια ψάθινη πολυκαθισμένη καρέκλα
σε ένα τραπέζι χαραγμένο απ'τους καιρούς
και γύρω κάνει μια πρωινή ησυχία.
Περπατώντας πλάι σου
είναι σα να είμαι σε νησί, Ιούνη μήνα
και κοιτάζω τη θάλασσα κι εκείνη μου επιστέφει πίσω την εμπιστοσύνη.
Ο κόσμος κοιμάται ακόμα και ο ήλιος είναι ακόμα δικός μας.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο, αλλάζοντας τον τρόπο που μιλάμε.Θα βάλουμε στη γλώσσα περισσότερο αισθάνομαι κι έτσι το φοβάμαι κάνοντας παρέες θα ξεχαστεί.
Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο ξεκινώντας από το Α.