IF ONLY FOR A SECOND

https://www.youtube.com/watch?v=pMWU8dEKwXw

ενώ εσύ περίμενες...

...την ώρα να πέρασει, την άδεια να λήξει, τον πυρετό να κατέβει, το κρύο να ζεσταθεί ή το ζεστό να κρυώσει, το μικρό να μεγαλώσει ή το μεγάλο να μικρύνει,

το ένα να γίνει δύο ή κάτι άλλο, τα πολλά να γίνουν λίγα ή τα λίγα πολλά, εμένα,  αυτός ή αυτή να φύγει για να έρθει άλλος ή κανείς, το λεωφορείο, το μετρό, το τρόλεϋ, τον οδηγό, τη γραμματέα, τη μαμά, τη δασκάλα, το κουδούνι, το φανάρι, το τηλεφώνημα, τον ταχυδρόμο, τα αποτελέσματα, τις απαντήσεις, τον γιατρό, το σερβιτόρο, να πάρουμε την Πόλη, να γίνουν εκλογές, να γίνει η πορεία, να έρθει η τρόικα, να φύγει η τρόικα, να μπει ο Δεκέμβρης, να έρθουν οι γιορτές, τον καινούριο χρόνο, τον ήλιο ή τη βροχή, την τηλεφωνήτρια την αεροσυνοδό, να σβύσει το φως, να ανάψει το φως, το φαγητό να μαγειρευτεί, το προγραμμα να αρχίσει να έρθει η σειρά σου...

...Σαν πολύ δεν πέρασε η ώρα..;

13 Νοεμβρίου 2013

aPolis

τί είδα σήμερα στην τηλεόραση

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν αφήνει περιθώρια και εκεί κάπου ανάμεσα στην πρώτη ενημέρωση και το πρώτο τηλεοπτικό δελτίο από το ενημερωτικό κανάλι..Υπάρχει λύση..
Δυσκοιλιότητα...Γιατί; Αρκεί που υπάρχει το φάρμακο!
Πρησμένα πόδια...Με ένα χάπι ημερησίως η ίαση είναι αδιαμφισβήτητη.
Κουρασμένα μάτια; Απλός ψεκασμός και έπειτα..βλέπεις αλλιώς..
Ποιός ξέρει; 
Η φύση εκδιώχθηκε τόσο επιτυχώς.. Άλλωστε υπάρχει και η έξυπνη σίτα που αφήνει τα έντομα της φύσης απ'έξω..! Βολικά και οικονομικά.
Όλα είναι βολικά..Αρκούν 18 μαγνητάκια και 23 ιχνοστοιχεία για να ξενοιάσετε μια για πάντα.. Πιστέψτε τους..  Μια για πάντα..

border-crossing

θα μου ξανάρθει, μου έρχεται

Λησμονιά μια λέξης, ενός ονείρου...Το αναζητώ, δεν το βρίσκω, θα μου ξανάρθει. Δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι εκείνο που συνέβη μέσα μας, που υπήρξε δικό μας, μπορεί έτσι, ξαφνικά, να απόμακρυνθεί, να χαθεί, να σβηστεί, να εξαφανιστεί, να μη συγκρατηθεί, να πεθάνει. Να πέσει στην οριστική λησμονιά.
Ευχαρίστηση στη διάρκεια μιας ανάλυσης όταν το λησμονημένο επανέρχεται, όταν το όνειρο που είχε γίνει καπνός επανεμφανίζεται ξαφνικά.
Η γυναίκα μού λέει τακτικά : " Μου ξανάρχεται ". Αυτό το μου ξανάρχεται είναι ουδέτερο. Και ύστερα παύει να είναι ουδέτερο. Το μου ξανάρχεται καταδεικνύει τον πατέρα της. Όχι πως είναι πεθαμένος. Μόνο που δε βρισκόταν εκεί όπου εκείνη ήθελε τόσο πολύ: να την κοιτάζει, να της μιλάει, να την ακούει, να παίζει μαζί της. Μονίμως φευγάτος με δυο λόγια, ακόμα κι όταν, κυρίως τότε, βρίσκονταν και οι δυο τους στο ίδιο δωμάτιο, εκείνος απορροφημένος από το ανάγνωσμά του, η ίδια απορροφημένη από ό,τι δεν της έδινε αυτός.
Μήπως για τα κορίτσια δεν υπάρχουν παρά μόνο πατεράδες που απουσιάζουν;
Η ίδια έκφραση χρησιμοποιείται επίσης γι'αυτό που ομολογείται κρυφά ή που λέγεται δυνατά όταν τα παιδιά μοιράζονται την κληρονομιά  μετά τον θάνατο ενός γονιού. Και αν ακόμα δεν τολμώ να διεκδικήσω το σύνολο, ας αποκομίσω τουλάχιστον το μερίδιό μου, όλο μου το μερίδιο. Πώς επανέρχονται τότε, σε αυτό το χρονικό διάστημα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών, οι άμετρες απαιτήσεις των παιδικών μου χρόνων, οι επαναλαμβανόμενες απογοητεύσεις τους, η κρυμμένη βία ( μόνο ο θάνατος μπορεί να αφήσει τις φονικές επιθυμίες να εκδηλωθούν... ) Ναι, η ίδια μάνα μας γέννησε. Όχι, δικιά μου μάνα είναι. Ισχυρίζεσαι πως είναι ο πατέρας μας. Όχι, δικός μου πατέρας είναι, είμαι η κόρη του. Εμένα αγαπούσε.
Πώς τα καταφέρνουν οι γονείς να πείθουν το κάθε τους παιδί ότι το προτιμούν; Και πώς να ικανοποιηθεί κανείς από το συμβατικό " Σας αγαπώ και τους δύο ";
Η Ζ. βροντάει την πόρτα όταν ο άντρας της, που δεν της είχε αποκρύψει το δεσμό του με την Μπ., νομίζοντας πως θα την ηρεμήσει τής ανακοινώνει:" Μα σ'αγαπώ. Σας αγαπώ εξίσου και τις δύο ", επιδεινώνοντας την περίπτωσή του καθώς προσθέτει: " Με διαφορετικό τρόπο ".

Ζαν-Μπερτράν Πονταλίς, Τα Παράθυρα (εκδ. Εστία 2009)

Mickael_on the road (2012)

Barceloneta

καττίκηση; (2009)

μία αναφορά στον Helmut Newton

από την φωτογράφηση για την παράσταση λίγη ακόμα σοκολάτα, Τρένο στο Ρουφ 2012

Πόσο μικροί είμαστε αλήθεια..

Πόσο εκστατικά σιωπηλοί στεκόμαστε κάτω από το φεγγάρι όταν μεγαλώνει..

Πόσο εντυπωσιασμένοι ανακαλύπτουμε και κυνηγούμε τις υπάρξεις που προκαλούν την ίδια απόρριψη ή επιβεβαίωση που απλόχερα μοίρασαν οι μανάδες μας..

Πόσο άσκοπα περνάει η ζωή..

Πόσο πολύ πεθύμησα μια καλοκαιρινή αύρα και εκείνο το φάρμακο για τον πόνο..

Πόσο σφιχτά τυλίχτηκε γύρω μου αυτή η πόλη, αυτοί οι άνθρωποι πως πέσαν πάνω μου σα να 'μουν η αιτία της θλίψης τους.. 

Λες και μίλησα πρώτη για την ασχήμια τους.. 

Ενώ εγώ ζήτησα μόνο μία συγκατάβαση για να μπορέσω να αντέξω και απόψε τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου..

νέα ελληνική φωτογραφία

ψαρεύοντας νύχτα

εσύ κι εγώ

η κυρία

συνείδηση

τόσα χείλη που ακούμπησες το μυαλό σου
σού μάδησαν τώρα το παλτό της συνείδησης.
Και ψάχνεις σε νέες περιπέτειες
τον καιρό σου να ορίσεις..
Πώς να τα'χεις καλά και με τη μέρα και με τη νύχτα;

πιο δυνατό από τι;

Τόσο καιρό που έψαχνες να βρεις ποτό πιο δυνατό

να φύγεις, να μεθύσεις,

αναρωτήθηκες ποτέ τι ήταν εκείνο που με το αλκοόλ

τόσο επιπόλαια σε δύναμη συνεκρινες;

πηγή : http://onemansland.blogspot.gr/

των Αγίων Depon

Depon ημέρα 1η

pedon? Συνεχίζεται το νεφελώδες ταξίδι στις δαιδαλώδεις διαδρομές του πονεμένου μυαλού μου. Πόνος - πριόνι. Να αγγίζω το κρανίο μου και να είναι εκεί ολόκληρο όμως ένας ήχος και ο πόνος να με διαβεβαιώνει πως δεν είναι εκεί, πως έγινε δυο κομμάτια. Αλλού το πάνω αλλού το κάτω. Και ενδιάμεσα..Αέρας. Ησυχία. Φως.

Depon ημέρα 2η

Εφιαλτική νύχτα πέρασα και εγώ. Όχι μόνο οι παθόντες, εξ ονόματος των οποίων μιλούν οι δημοσιογράφοι κάθε βράδυ στις ειδήσεις των ατελείωτων 9.. Το κρανίο τώρα ολόκληρο. Και να βάλλεται από παντού με γρονθοκοπήματα και σφυριές. Πεδίο εξασκήσεως των πρώτων σφυρηλατήσεων το μέτωπό μου. Και στη βάση του; Βάση πολέμου. Μεταξύ της δεξιάς και της αριστερής μεριάς. Δηλαδή.. Όπως πάντα και παντού.. Έτσι και σε ένα μικρό κρανίο..

έφαγα πολύ και μπούκωσα

αυτή τη φορά θα ταξίδευα. Ήταν επιτακτική ανάγκη, εσωτερική διαταγή και συμπαντική συνωμοσία. Θα ταξίδευα αρχικά νοητά και εν συνεχεία..Θα με οδηγούσε ο δρόμος. Ο δρόμος πάντα κάπου με βγάζει. Του έχω εμπιστοσύνη. Και να 'μαι τώρα να φτύνω από την αποβάθρα, λίγο πριν σημάνει η επιβίβαση.. 

Ενάντια στο ήθος και την προσωπική μου καλλιέπεια και καλλιέργεια.. " Εσύ..; ", θα έλεγε ο κύριος Χ., παλαιός φίλος των γονέων μου, ξεχασμένος και αυτός μέσα σε αδιάκοπο ταξίδι προς την παιδική του ηλικία.. Εγώ λοιπόν, βρέθηκα να φτύνω αυτά που μπούκωσα σα μαρουλόφυλλα, αυτά που παράφαγα και τώρα θα έπρεπε να αποβληθούν. 

Η ίδια αηδία και μηδενική ανοχή προς τη μηδενική ευγένια και ανύπαρκτη παιδεία πάλι.. Πάλι αυτές οι δύο εγκάρδιες και άσπλαχνες φίλες με επισκέφθηκαν δις τούτη τη φορά και πιο αποφασισμένες και ανήθικες από ποτέ.. Αλλά ποιός θα κάτσει να ασχοληθεί με τα σάπια φρούτα.. Ακόμη και όταν ψάχνω στα σκουπίδια, η μυρωδιά της σήψης μού ξυνίζει τον ουρανίσκο..

Αποχαιρετώντας λοιπόν τα τελευταία τσιμπουροειδή απόβλητα..χοπ!
Το Τρένο σήμανε την αναχώρηση.
Αυτοί που μείναμε..; Μα θα έχουμε τόσο χρόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να τα κουβεντιάσουμε αγαπητοί μου.. Και αν όχι τότε, σίγουρα στον επόμενο σταθμό μας περιμένουν τόσοι νέοι τόποι. Τόση ομορφιά και τόσο φως πως να το κρύψεις μέσα σε αποσκευές.. 

Καλό ταξίδι!

πρώτη άνοιξη

ο τοίχος

Χτίζαμε ένα σπίτι μικρό στη θάλασσα πάνω κι εσύ το γκρέμιζες.
Την άλλη μέρα με γέλια πάλι κρεμούσαμε τα μεγάλα παράθυρα.
Μα κάθε βράδυ την ώρα που πλαγιάζαμε παιζόταν όλο το παιχνίδι.
Ώσπου μια μέρα που ξύπνησα δεν μπόρεσα να δω τη θάλασσα.
Ένας τοίχος είχε ορθωθεί εμπρός μου. Ένα προς ένα τα τούβλα όλα εκεί.

truth

Βαρβάκειος 02

http://www.youtube.com/watch?v=yJ_7gjWDkE8&feature=youtu.be

χωρίς τίτλο

άΒολος και Άναυρος

Παραβόλα, 2012

Γαλακτοπωλείον ή Το προφανές

37°35′59″N 22°50′42″E

σελήνη 3,8 ημερών

Καλή χρονιά!

Δ.Σε ευχαριστώ που μου έδωσες λίγη ακόμη μουσική
Γ.Σε ευχαριστώ που με κράτησες  
Π.Σε ευχαριστώ που μου έδωσες τροφή
Α.Σε ευχαριστώ που γέννησες τον θυμό μου
J.Σε ευχαριστώ που ήρθες
Κ.Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί
Δ.Σε ευχαριστώ που άνοιξες την πόρτα σου ( τελικά )
Δ.Σε ευχαριστώ που μου έδειξες ( κάτι από ) τα όριά μου
Μ.Σε ευχαριστώ που έφυγες
Ν.Σε ευχαριστώ που με άφησες να πέσω
Ε.Σε ευχαριστώ που γελάσαμε
Τ.Σε ευχαριστώ που "χάθηκα"
Μ.Σε ευχαριστώ που τα είπαμε
Α.Σε ευχαριστώ που αφέθηκες
Ο.Σε ευχαριστώ που μου έστρωσες να κοιμηθώ
I.Σε ευχαριστώ που με κράτησες μαζί με τον γιό σου
Β.Σε ευχαριστώ που μου μίλησες
Γ.Σε ευχαριστώ που ήσουν ανειλικρινής
Λ.Σε ευχαριστώ που μου έφερες το βιβλίο σου να το διαβάσω
Χ.Σε ευχαριστώ που μου έδωσες χώρο για να παίξω
Σ.Σε ευχαριστώ που άκουγες το τηλέφωνό σου συχνότερα
Δ.Σε ευχαριστώ που με πήγες εκείνη τη βόλτα τον Μάιο
Σ.Σε ευχαριστώ που υπήρξες δάσκαλός μου
Α.Σε ευχαριστώ που μου έδειξες τα πιο όμορφα μέρη
Δ.Σε ευχαριστώ που σε είδα πριν το τέλος
Φ.Σε ευχαριστώ που με καλωσόρισες
Μ.Σε ευχαριστώ που επέμενες να έρθω
Χ.Σε ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες τόσο
Φ.Σε ευχαριστώ που με προσκάλεσες